Pokutuje w społeczeństwie przekonanie, że namaszczenie chorych, jest sakramentem, który prowadzi do śmierci. I wielu chorych, albo członków ich rodzin, odkłada udzielenie tego sakramentu na później...

Co na ten temat mówi Kościół? Przeczytajmy wybrane fragmenty z "Instrukcji Episkopatu Polski dotyczącej posługiwania chorym i umierającym":

• Przez namaszczenie chorych i modli-twę kapłana Kościół poleca chorych Chrystusowi, aby ich podźwignął i zbawił (por. Jk 5,14-15; KK 11). „Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeśli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy” (Sakramenty chorych nr 6).
• (…) namaszczenie chorych nie jest sakramentem dla umierających, ale przeznaczone jest dla tych, którzy znajdują się stanie ciężkiej i niebezpiecznej choroby.
• Doświadczenie potwierdza, że postawa człowieka wobec choroby i sakramentu namaszczenia wiąże się ściśle z całym jego dotychczasowym życiem religijnym. Wierni często przystępujący do sakramentu pokuty i Komunii świętej zwykle sami proszą o sakrament namaszczenia chorych. Natomiast ci, którzy zaniedbują praktyki religijne, zwłaszcza przyjmowanie sakramentów, wymagają najpierw ewangelizacji, aby doprowadzić ich do prawdziwego nawró-cenia i rozumienia znaczenia sakramentów w czasie choroby i starości.
• Wiernych udających się na leczenie do szpitala, a zwłaszcza przed poważną operacją, należy zachęcać, aby, jeśli to możliwe, przyjęli sakrament pokuty i namaszczenia w swojej parafii. Jeśli tego nie uczynią w parafii, powinni o te sakramenty prosić kapelana szpitala.
• Wszyscy proszący o sakrament powinni być „odpowiednio przygotowani i wewnętrznie usposobieni” (KPK kan. 1002), czyli w stanie łaski uświęcającej. Należy przy tym przypominać o możliwości powtarzania sakramentu namaszczenia wtedy, gdy „chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze”.
• Natomiast w bliskim niebezpieczeństwie śmierci udziela się w jednym obrzędzie trzech sakramentów w następującej kolejności: sakrament pokuty i pojednania (nawet tylko po ogólnej spowiedzi), namaszczenie chorych i Wiatyk.
• Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, niech błaga Boga, aby go uwolnił od grzechów i przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela” (Sakramenty chorych nr 15). Umarłym nie udziela się żadnego sakramentu..

(wybrane fragmenty z "Instrukcji Episkopatu Polski dotyczącej posługiwania chorym i umierającym")

Jak załatwić formalności?

• Należy skontaktować się z parafią
• Podać dane i adres chorego
• Umówić termin wizyty
• w domu: przygotować chorego do spotkania z kapłanem: rozmowa, wspólna modlitwa, nakryć stół białym obrusem, postawić krzyż i zapalić świece, uczestniczyć razem z chorym w liturgii (poza spowiedzią).
• W przypadku pobytu chorego w szpitalu należy poprosić o wizytę kapelana, poprzez personel szpitala.