Zmarła oddana harcerka, nauczycielka i salezjanka współpracownica
W sobotę odeszła do Pana najstarsza w Pile harcmistrzyni Helena Dyło, oddana całym sercem salezjańskiej pracy z młodzieżą.
[fblike layout=”box_count” send=”true” action=”like” font=”verdana” colorscheme=”light”]Miała 89 lat. Ostatnie lata przed śmiercią spędziła w Domu Pomocy Społecznej, zmagając się z chorobą Parkinsona.
— Zawsze zapamiętam ją jako osobę bardzo energiczną i pracowitą. Ona nie uznawała lenistwa. Nie przyjmowała kompromisów. U niej białe było białe, a czarne to czarne. Żadnej szarzyzny — wspomina zmarłą Marta Lubczyńska, koordynatorka salezjanów współpracowników.
Śp. Helena Dyło pochodziła z bardzo licznej rodziny o patriotycznych tradycjach. Całe swoje życie poświęciła pracy z młodzieżą. Pracowała jako nauczycielka w Szkole Podstawowej w Kijaszkowie (w latach 1948 – 1949), a później w Szkole Podstawowej w Stobnie (1949 – 1950).
Od lat 50. ubiegłego wieku uczyła wychowania fizycznego najpierw w Szkole Podstawowej nr 2 w Pile (w latach 1950 – 1953), następnie w w Liceum Pedagogicznym Wychowawczyń Przedszkoli w Pile (1953 – 1969). W 1969 roku powróciła do SP nr 2 w Pile, gdzie pracowała do 1975 r. Ostatnią placówką, gdzie pracowała do emerytury (do 1980 r.) był Młodzieżowy Dom Kultury.
W 1960 roku zdobyła tytuł harcmistrza – najwyższego, harcerskiego stopnia instruktorskiego.
— Członkiem Związku Harcerstwa Polskiego została już w 1934 r. Była organizatorem pierwszej drużyny ZHP w Liceum dla Wychowawczyń Przedszkoli w Pile. Organizowała obozy harcerskie w Radęcinie, Pile i Jasieniu. W pracy harcerskiej zawsze kierowała się zasadami skautingu. Żyła harcerstwem i troską o patriotyczne wychowanie młodzieży. Praktycznie, każdą rozmowę zaczynała lub kończyła słowami „co słychać w harcerstwie” — wspomina Wojciech Kicman, pilski historyk i regionalista.
W harcerskiej uroczystości po raz ostatni uczestniczyła w 2012 r., jako najstarsza harcerka w Pile. Została wówczas uhonorowana Honorową Odznaką Harcerskiej Służby Wielkopolsce.
Wśród otrzymanych odznaczeń przez śp. Helenę Dyło znajdują się m.in. Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Honorowa Odznaka „Za Zasługi w rozwoju Piły”, Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego, Honorowa Odznaką Harcerskiej Służby Wielkopolsce.
Była także bardzo mocno związana z pracą salezjańską. W 1978 roku złożyła przyrzeczenia do wspólnoty Salezjanów Współpracowników. Wcześniej katechizowała młodzież. Na religię przychodzili do niej również ci, którzy z powodu zawodu rodziców nie mogli oficjalnie w niej uczestniczyć.
— Wychowała tabuny młodzieży. Dużo czerpała z charyzmatu salezjanów. Nawet targowała się w modlitwie z księdzem Bosko! — dodaje Lubczyńska.
Od samego początku związana była z redakcją Biuletynu Rodziny Salezjańskiej, gdzie publikowała mnóstwo artykułów.
Zostanie zapamiętana także jako jedna z największych przeciwniczek burzenia kościoła pw. śś. Janów.
— W 1975 roku, kiedy doszło do “porozumienia” między władzą a Kościołem potrafiła zrobić ówczesnemu proboszczowi parafii ogromną awanturę. Pisała nawet do biskupa — przywołuje z pamięci koordynatorka salezjanów współpracowników.
Msza pogrzebowa śp. Heleny Dyło odbędzie się 11 lutego o godz. 10.00. Zmarła zostanie pochowana w Nakle nad Notecią, swojej rodzinnej miejscowości, o godz. 14.00.
Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie, a światłość wiekuista niechaj jej świeci! Niech odpoczywa w pokoju wiecznym! Amen.
+ Helena DYŁO z d. Dyło, lat 89 z ul. Śródmiejskiej. Pogrzeb: 11 lutego 2015 r. o godz. 10.00. Pochówek – Nakło nad Notecią o godz. 14.00.
— Nie żyje: (@Pogrzeby) luty 9, 2015
