Wczoraj po raz pierwszy zebrał się honorowy komitet obchodów 100-lecia kościoła. Debatowano nad tym co można zrobić w jubileuszowym, 2015 roku.
— Wdzięczni Panu Bogu za tak piękny jubileusz, chcemy się do niego jak najlepiej przygotować. Chcemy, aby 100-lecie kościoła Świętej Rodziny było naszym, wspólnym świętem — zaznacza ks. Zbigniew Hul, proboszcz parafii.
W skład komitetu wchodzą 24 osoby świeckie, blisko związane z Kościołem i 5 księży.
— Wiadomo, sam proboszcz nie dałby rady przygotować jubileuszu, dlatego ma zespół, który pomoże byśmy przez ten czas zrobili coś dobrego ku chwale Boga i Kościoła — wyjaśnia ideę powołania komitetu ks. Janusz Zdolski, sekretarz.
Na pierwszym spotkaniu poddano pod dyskusję szereg wydarzeń, inwestycji i akcji promocyjnych związanych ze 100-leciem Świętej Rodziny.
Z wydarzeń planowane są takie rzeczy jak wielka, uroczysta msza z okazji 100-lecia na zewnątrz kościoła, jubileusz 30-lecia wspólnoty „Nazaret” Odnowy w Duchu Święty, 40-lecie Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników, jubileusze małżeństwa i kapłaństwa, zjazdy ministrantów, chórzystów i powołań z Piły, parafialna pielgrzymka do Turynu, peregrynacja kopii całunu turyńskiego i figury Michała Archanioła, jubileuszowe Jerycho różańcowe.
Podczas zebrania komitetu dyskutowano również nad inwestycjami, które warto podjąć w jubileuszowym roku. I tak wśród propozycji padło: przywrócenie pierwotnego koloru ławek, wymiana okien, drugi zamykany konfesjonał, naglący remont organów, kamera do transmisji on-line w kościele, gablota do ekspozycji relikwii, pamiątkowa tablica z okazji 100-lecia, czy jubileuszowy ornat „Świętej Rodziny”.
— Warto, aby prócz jakże ważnych wydarzeń duchowych pozostawić w kościele jakiś materialny ślad po 100-leciu — mówi Karol Nowicki, jeden z członków komitetu.
Jubileuszowy rok obchodów rozpocznie się już 6 grudnia 2014 roku (ipsa diem 99. rocznicy poświęcenia świątyni) mszą świętą o godz. 18. sprzed stu lat, czyli w Nadzwyczajnym Rycie Rzymskim (po łacinie). Zamknięcie obchodów 100-lecia odbędzie się 6 grudnia 2015 roku.
Przygotowania do 100-lecia kościoła pełną parą. W pn obradował komitet obchodów http://t.co/o5xLwqUJmC #Piła #100lat pic.twitter.com/bujPsvBwo8
— Święta Rodzina (@SwietaRodzina) listopad 4, 2014
Podziel się wpisem za pomocą portali:
Salezjańska Inspektoria Pilska pw. św. Wojciecha
Diecezja koszalińsko-kołobrzeska
Wyższe Seminarium Duchowne TS w Lądzie
Wyższe Seminarium Duchowne TS w Krakowie
AD 2007 - AD 2016 Wszelkie Prawa Zastrzeżone przez
Dodam jeszcze jeden obraz. Kościół to spotkanie ludzi przy ognisku, ludzi zziębniętych, ludzi, którzy tęsknią za światłem i ciepłem. Tym ogniskiem jest sam Bóg. On jest światłością świata. Ludzie podchodzą i powoli rozgrzewają swoje ręce i serce. Przeżywając spotkanie przy tym ognisku, widzą radość tych, którzy do ogniska wcześniej dotarli. Jest to wielkie wydarzenie.
To moment dostrzeżenia Kościoła.
Wielu sądzi, że Kościół to tylko instytucja. Tymczasem to, co widzimy, to zewnętrzny wymiar Kościoła, i to niepełny.
To jest mniej więcej tak jak z orzechem. Wszystko, co wymieniłam, jest twardą skorupą orzecha, czasem tak twardą, że można sobie na niej zęby połamać.
Tak jest z instytucją kościelną. Wielu ludzi przechodzi przez życie, nie docierając do wnętrza tego orzecha. A przecież orzech to nie tylko skorupa.
Gdyby w niej nie było nic, to nadaje się na śmietnik. Gdyby w skorupie instytucji Kościoła nie było wartości, to nie należałoby się nią zajmować. Ta skorupa ma pewne zadania doczesne i z tego punktu widzenia jest ważna. Orzech musi mieć twardą skorupę, jeśli w środku ma dojrzewać ziarno. O jego wartości nie decyduje jednak twarda skorupa, ale jego wnętrze.
Czym jest Kościół? Zwięźle mówiąc, Kościół jest zorganizowaną przez Chrystusa wspólnotą ludzi wierzących, którzy chcą żyć wartościami duchowymi. Coś z tajemnicy Kościoła możemy spotkać w szczęśliwym rodzinnym domu. Kochająca się wspólnota domowa jest na ziemi pierwszym znakiem, który może pomóc w rozpoznaniu tajemnicy Kościoła.
Chciałabym, by obchody 100-lecia naszego KOŚCIOŁA, pomogły gromadzić się przy tym Bożym ognisku, pozwoliły ogrzać ręce, rozpalić serca, zaleczyć rany, abyśmy weszli głębiej w tajemnicę Kościoła. To jest to, za czym tęskni każde ludzkie serce. Może WIELU było wiele razy rozczarowane, może zwątpiło już w możliwość takiego spotkania, ale ta możliwość istnieje. Trzeba, abyśmy ZACHĘCILI WSZYSTKICH PARAFIAN żeby podeszli do ogniska i odkryli, czym jest światłość Boga i ciepło Chrystusowego Serca. Trzeba, abyśmy otwarli twardą skorupę orzecha i odkryli wartość i bogactwo, które się w nim kryje.